Men eg vakna ikkje, eg sov framleis, og eg kunne sjå begravelsen min tydeleg for meg. Kista og familien ved sida av. Presten, veik og svak. Frå jord er eg komen for å bli. Og meg, langt ovanfor kjølige klede og fuktig gras. Nokon nynnar i bakgrunnen. Jord som rislar mot kista. Slik går dei inn for å ete. Lutande i ryggen, mot kjeks og ost. Blåmugg.
No comments:
Post a Comment